وباید آغوشی به بزرگی درختان پیر داشت تا بتوان همه آنها را که دوست می داریم، درآغوش بکشیم .
من ، چشمان را می بندم و دستانم را باز می کنم، باد می آید،در باد چشمانم را می بندم، باد مرا بالا می برد...انگار آغوشم هم بزرگ می شود، آن بالا حالا می توانم همه را درآغوش بکشم. مرسی خدا.